DEİZM VS. PEYGAMBERLİK KURUMU

Deizm, Tanrının varlığını kabul edip dinleri reddeder. Deizmi doğru kabul ettiğimiz vakit Tanrıyı ‘sorumsuz ve duyarsız’ bir varlık gibi kabul etmek zorunda kalırız. Yarattığı insana, onları niçin yarattığını bildirmeyen, doğru yolu göstermeyen, onların çektiği acılara kayıtsız kalan, bunları nasıl gidereceklerini öğretmeyen sorumsuz bir Tanrı. Ayrıca deizmde hayatın hiçbir anlamı da kalmıyor. Neden ve niçin var olduğunu bilmeyen, dolayısıyla anlamsız bir hayat yaşayan bir varlık oluyor insan. Bu da mana arayışında olan insanın tabiatına ters bir durumdur. Peygamberlik kurumu ise yarattığı varlıkları düşünen, onlara acıyıp merhamet eden bir Tanrı tasavvurunun göstergesidir. Kainatta şahit olduğumuz olgular da bu Tanrı tasavvurunu desteklemektedir. Çünkü Allah bizim bedenimizle ilgileniyor, bizi hayatta tutuyor, rızık, su, enerji vb. ile bizi besliyor. Tıpkı bunun gibi bizim ruhumuzun ihtiyaçlarıyla da ilgilenecektir.